Aradan sonra

Bloğa yazmayalı 2 hafta olmuş. Bende bu arada düşünecek daha çok şey buldum ama aynı zamanda sorumluluklarımın ve sorunlarımın arttığını söyleyebilirim. Zor ya :) Bana birisi " nedense yurtdışında yaşayan türkler daha samimi oluyor ve istedikleri şey hakkında konuşabiliyorlar" dedi. Aynı gün içerisinde bir yourm yaparken sözümü kesti. Ben de  İşte niye biz özgürce konuşamıyoruz ve kendimizi ifade edemiyoruz'un cevabını verdin" dedim. Biz duymak istemediklerimizi susturduğumuz için birbirirmizi anlayamıyoruz ve başkalarına engel olluyoruz. Ne acı... Başka taraftaysa kendi hedeflerim sorgulanıyor, yanlış bulunuyor ve imkansız görünüyor. Ve bu benim aklıma başka bir soru getiriyor. "Neden?" Ben başkalarının bana sunduğu amaçlara doğru yönelmek istemiyorum. Benim kafamda olan sorular ve ileride nerede olmak istediğim açık ve net. Bunu uygulayabilirim veya uygulayamam ama bu benim sorunum. Diğer bir konu ise yaptığın her hareketin kesintisiz olarak sorgulanması. Küçük şeylere özellile çok takılmaması gerektiğini düşünüyorum. Çünkü bu şekilde başkalarını eleştirmek çok kolaylaşıyor ve kendimizi olduğumuzdan üstün görüyoruz. Yanlış! Elbette insanların beğenmediğimiz yönleri olacak ve bunları söylemeliyiz. Ama bunu yaparken onların da düşünceleri olduğunu ve eğer kişi kendimiz olsaydı diye düşünerek empati kurmalıyız.